تو بودی ، تو بودی پیش از همه ، هیچ نبود تو بودی . تو بودی و به همه بودن بخشیدی و همه را ، بی هیچ پیشینه ای آفریدی.
خدایا!
تو برتر و بزرگواری ، تو خدای یکتایی ، خدایی که جز او آفریننده و یاری دهنده ای نیست. امر تو بر همه غالب است و علم تو در همه نافذ.تدبیر تو بی نظیر است و وعده ات راست. گفته ی تو حق است و حکم تو بر عدل.کلامت راهنماست و وحی تو روشنی بخش. گستره ی رحمت و مهربانی ات فراخ و فراگیر است وگذشت و بخششت بزرگ و پردامنه. رشته ی پیوند به تو محکم و استوار است و امکان یاری ات فراهم. آنکه در پناه توست ارجمند و عزیز است ، در حالی که قهر و خشم تو نیز ، سخت و شدید است.
ستایش تو را که در وصف نگنجی
ستایش توراست که جز تو خدایی نیست ، فرمانروایی که هم فرمانروایی اش آشکار است و هم فرمانروایی حق اوست.خدایی که بی نیاز به کمک کسی یا مشورت گرفتن از خلق ،امر جهان را تدبیر می کند.خداوندا ! تو اولی بی آنکه در وصف بیایی و آخری که بعد از فنای خلق ، فقط تو می مانی . مقام پررودگاری ات عظیم است. زمین و آسمان از تو روشنی می گیرند و به فرمان تو برپایند.
خدایا! آنچه را که تو فرونهی ، هیچ کس نمی تواند بالا برد و آنکه را تو بالا بری ؛ کس نتواند پایین آورد. نه آنکه تو عزتش بخشیده ای ، خوار شود و نه هرکه تو خوارش کرده ای ، رنگ عزت ببیند.
پروردگارا! تو بودی ، پیش از آنکه آسمانی بنا شده و زمینی گسترده باشد یا خورشیدی تابیده و ماهی درخشیده یا شبی تاریک و روزی روشن باشد.تو بودی پیش از آنکه بادی بوزد و ابری ببارد.
ترجمه آزاد از دعای یستشیر که از پیامبر گرامی اسلام نقل شده است.
خدایا! دروازه های صبح را با کلید مهربانی ات به روی ما باز کن.
پرردگارا! با سر انگشتان امید بر در رحمت تو می کوبم ، به تو روی می آورم و از تو می خواهم که روزم را با صبحی آکنده از نور هدایت و سلامتی دین و دنیا آغاز کنی و با پوششی نگه دارنده از دشمنی ها و خطاها به شام برسانی که تو به هر کاری توانایی.
ترجمه قسمتی از دعای صباح حضرت امیرالمومنین(ع)
نه من و نه تو و نه هیچ کس دیگر از فردای خودش با خبر نیست. هیچ کس نمی داند امروز که در نهایت شادمانی است ، امروز لباس سلامتی به تن دارد و امروز که نعمت ها دورش را گرفته اند ، تا چند روز دیگر دوام خواهند آورد. خدا بهتر از هرکس می داند که سکه ی زندگی ما چند طرف دارد و سیب گردان روزگار چه رنگ هایی را به ما نشان خواهد داد. به همین خاطر ، پیامبر (ص) و اولادش را برای ما فرستاد تا در مواقع خطر دستمان را بگیرند و چراغ راهمان باشند. یکی از این راه ها خواندن دعاست.امام موسی کاظم (ع) دعایی را به یارانشان یاد دادند که هنگام گرفتاری و حاجتمندی به دادشان برسد و کلید صندوقچه ی حاجاتشان باشد. این دعا به " دعای سریع الاجابه " شهرت دارد.
* خدایا ! مطمئن ترین ریسمان رسیدن به تو را که همان توحید است ، چنگ زده ام و اعتراف می کنم که فقط تو لایق و سزاوار پرستشی. از هر چه توجه به غیر توست دست کشیده ام و به هر وسوسه و انگیزه ی کفرآمیز شیطان پشت کرده ام.
* پروردگارا ! من در مسیری قرار گرفته ام که ابتدای آن با عشق و اعتقاد به یگانگی تو شروع شده و انتهایش به گریز از هرچه غیر توست ، منتهی می شود.